Nadat ik terugkwam uit Australië startte ik met de opleiding Bouwkunde aan de Technische Universiteit in Eindhoven, geheel in lijn met mijn droom om architect. Als telg van een heel pragmatische familie, met loodgieters, timmermannen en tegelzetters leek het me logisch om de tekenaar te worden, zodat we gezamenlijk huizen konden bouwen. Ook leek me niets groters dan de bouw: eerst iets bedenken, vervolgens uittekenen en er uiteindelijk in rond kunnen lopen!
De studie bleek ontzettend uitdagend, leuk én megavol. En, zoals ik al jarenlang gewend was, bleef ik erbij werken, onder andere als privé chauffeur. Ook werd ik actief bij de studievereniging en ging ik sporten. Mede door mijn ram- en ramvolle agenda, een tussenjaar en mijn al zwakke wiskundig kennis duur het maarliefst 5.5 (!!) jaar voordat ik mijn P behaalde. Ik leerde dat je gewoonweg niet
alles kunt doen. En dat je wel keuzes moet maken, wil je ooit verder komen in je leven.
In de zomer van 2011, ik was toen al 5 jaar aan het studeren en had mijn P dus nog niet, was ik helemaal klaar met de situatie. Ik zat in een diep, vond mezelf een beetje zielig en ik wist (wat ik 6 jaar eerder op het bankje in Australië al had ontdekt) dat ik zelf de boel anders moest aanpakken, als ik ooit op een andere uitkomst wilde rekenen. Ik maakte de beste beslissing van mijn leven...
Dit pakte goed uit. Binnen no time had ik mijn laatste P-vak afgetikt, sleepte ik mijn Bachelor binnen én was ik al een heel eind met mijn Master, Construction Management Engineering. In mijn laatste, zevende studiejaar startte ik een stage bij bouwbedrijf Heijmans in Rosmalen. Ik studeerde er uiteindelijk af in de zomer van 2013 met een 8.3. Mijn onderwerp? Compacte, verplaatsbare woningen voor singles (ofwel: tiny houses). De
Heijmans ONE die ik hiermee initieerde is daadwerkelijk in productie genomen.